داستان کوتاهی از فناوری آموزشی
اولین بخش از فصل من در مورد “درک فناوری در آموزش و پرورش” برای کتاب درسی باز من در زمینه آموزش در عصر دیجیتال ، مقدمه ای کوتاه بر چالش انتخاب فناوری در آموزش بود. هدف این بخش ارائه پیشینه تاریخی کمی است.
اولین بخش از فصل من در زمینه “درک فناوری در آموزش و پرورش” برای کتاب درسی باز من در زمینه آموزش در عصر دیجیتال ، مقدمه ای کوتاه بر چالش انتخاب فناوری در آموزش بود. هدف این بخش ارائه پیشینه تاریخی کمی است. این برای اکثر خوانندگان این وبلاگ چیز جدیدی نخواهد بود ، اما به یاد داشته باشید که این کتاب به منظور تکنسین های آموزشی یا طراحان آموزشی نیست ، بلکه برای معلمان ، مربیان و استادان معمولی کلاس درس است. به ویژه در سالهای اخیر ، فناوری از یک عامل محیطی به مرکزیت بیشتر در همه انواع تدریس تبدیل شده است. با این وجود ، بحث های مربوط به نقش فناوری در آموزش و پرورش حداقل به 2500 سال پیش برمی گردد. برای درک بهتر نقش و تأثیر فناوری در تدریس ، به کمی تاریخ نیاز داریم ، زیرا مانند همیشه درسهایی از تاریخ وجود دارد. “تکامل فناوری آموزشی آمریکا” (1990) پل ساتلر یکی از گسترده ترین گزارش های تاریخی است ، اما فقط به سال 1989 می رسد. از آن زمان تاکنون اتفاقات زیادی افتاده است. من در اینجا نسخه تمبر پستی را به شما می دهم ، و در آن نسخه شخصی. فناوری همیشه با آموزش ارتباط تنگاتنگی داشته است. طبق کتاب مقدس ، موسی از سنگ تراش خورده برای انتقال ده فرمان ، احتمالاً در حدود قرن 7 قبل از میلاد استفاده کرد. اما ممکن است خلاصه پیشرفت های فناوری آموزشی از نظر شیوه های اصلی ارتباط مفیدتر باشد. یکی از اولین ابزارهای آموزش رسمی شفاهی بود-هر چند گفتار انسانی-اگرچه با گذشت زمان ، فناوری به طور فزاینده ای برای تسهیل یا “پشتیبان” ارتباط شفاهی مورد استفاده قرار گرفته است. در زمانهای قدیم ، داستانها ، فولکلور ، تاریخها و اخبار از طریق ارتباط شفاهی منتقل و حفظ می شد و حفظ دقیق را به یک مهارت انتقادی تبدیل می کرد و سنت شفاهی هنوز در بسیاری از فرهنگهای بومی صدق می کند. برای یونانیان باستان ، خطابه و گفتار وسیله ای بود که مردم از طریق آن یاد می گرفتند و یادگیری را ادامه می دادند. ایلیاد و ادیسه هومر اشعار تلاوت کننده ای بودند که برای اجرای عمومی در نظر گرفته شده بودند. برای آموختن ، آنها باید با گوش دادن حفظ شوند ، نه با خواندن ، و با قرائت منتقل شوند ، نه با نوشتن. با این وجود ، تا قرن پنجم قبل از میلاد ، اسناد مکتوب به تعداد قابل توجهی در یونان باستان وجود داشت. اگر به سقراط اعتقاد داشته باشیم ، از آن زمان به بعد آموزش و پرورش در مسیر نزولی قرار داشته است. به گفته افلاطون ، سقراط یکی از شاگردان خود (فدروس) را گرفت که تظاهر می کرد از زبان یک سخنرانی را که در واقع از نسخه مکتوب آموخته بود ، می خواند. سقراط سپس داستان فدروس را بیان کرد که چگونه خدای تئوت هدیه نوشتن را به پادشاه مصر پیشنهاد کرد ، که “دستورالعمل حافظه و حکمت” خواهد بود. شاه تحت تأثیر قرار نگرفت. به گفته پادشاه ، “نوشتن” فراموشی را در روح آنها کاشته است. آنها تمرینات حافظه را متوقف خواهند کرد زیرا به آنچه نوشته شده استناد می کنند و حافظه را نه از درون خود ، بلکه با استفاده از نمادهای خارجی ایجاد می کنند. آنچه کشف کرده اید ، دستورالعمل نه برای حافظه ، بلکه برای یادآوری است. و این حکمت واقعی نیست که شما به شاگردان خود ارائه می دهید ، بلکه فقط ظاهر آن است ، زیرا با گفتن بسیاری از چیزها بدون آموزش چیزی به آنها وادار می کنید که آنها چیزهای زیادی بدانند ، در حالی که بیشتر آنها هیچ چیز نمی دانند. و از آنجا که افراد نه از خرد بلکه از رویه حکمت پر شده اند ، برای همنوعان خود باری خواهند بود. ‘Phaedrus ، 274c-275 ، ترجمه اقتباس از منگوئل ، 1996 من فقط می توانم برخی از همکاران سابق خود را بشنوم که در مورد رسانه های اجتماعی اصطلاح “سخنرانی” ، که از لاتین “خواندن” آمده است ، اعتقاد بر این است که از اساتید در قرون وسطی سرچشمه گرفته شده است که از نسخه های خطی دست خط راهبان (حدود 1200 بعد از میلاد) می خوانند. از آنجا که روند نوشتن بر روی طومارها بسیار کار سختی بود ، کتابخانه معمولاً فقط یک نسخه داشت ، بنابراین معمولاً از دسترسی مستقیم نسخ خطی به دانش آموزان منع می شد. بنابراین کمبود یک فناوری باعث می شود تا برتری سایر فناوری ها ایجاد شود. تخته های چوب در قرن 12 بعد از میلاد در هند مورد استفاده قرار می گرفت و تخته سیاه/تخته سیاه در اوایل قرن 18 در مدارس مورد استفاده قرار گرفت. در پایان جنگ جهانی دوم ، ارتش ایالات متحده از پروژکتورهای سربار برای آموزش استفاده کرد و استفاده از آنها برای سخنرانی متداول شد ، تا جایی که تا حدود زیادی با پروژکتورهای الکترونیکی و نرم افزارهای ارائه مانند Powerpoint در سال 1990 جایگزین شد. اکثر فناوریهای مورد استفاده در آموزش و پرورش به طور خاص برای آموزش و پرورش و برای اهداف دیگر (عمدتا تجاری) توسعه نیافته است. اگرچه تلفن از اواخر دهه 1870 شروع شد ، اما سیستم تلفن استاندارد هرگز به دلیل آموزش بالا ، حتی در آموزش از راه دور ، به یک ابزار اصلی آموزشی تبدیل نشد. هزینه تماس های تلفنی آنالوگ برای چندین کاربر ، اگرچه کنفرانس صوتی برای تکمیل سایر رسانه ها از دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفته است. ویدئو کنفرانس با استفاده از سیستم های کابلی اختصاصی و اتاقهای کنفرانس اختصاصی از دهه 1980 مورد استفاده قرار گرفته است. توسعه فناوری فشرده سازی ویدیو و rela
